زهرا زمانی
سه شنبه‌های گفت و گو
رضا باقری: نظر شما راجع به فرزندآوری چیست؟
مریم کوشکی: من خیلی مخالف هستم.
فاطمه شاهمرادی: من موافق هستم چون کسی که به این دنیا می‌آید حس خوبی به مادر و پدرش می‌دهد.
محمد ادیب: من هم موافق هستم.
زهرا زمانی: من دیدگاهم صفر و صدی نیست هرکس با اوضاع مالی اش باید فرزندآوری بکند کسی که به نون خودش هم محتاج هست نباید ده تا بچه بیاورد، بهتر است تعداد بچه های بیشتر را کسانی بیاورند که وضع مالی بهتری دارند.
رضا باقری: من خودم هم موافق فرزندآوری هستم.
فاطمه شاهمرادی: دهک بالا هزینه یک فرزندش برابر است با بیست کودک قشر پایین.
زهرا زمانی: کسانی با دهک‌های پایین هم حق دارند که بچه بیارند و حس‌های خوبی بگیرند اما نباید آن بچه ها با حس کمبود بزرگ شود باید از طرف دولت یک سری مزایا و وامها و تسهیلات به کودک و مادرش داده شود تا حداقل رفاه برای آنها آماده شود.
مریم کوشکی: وقتی من مادر شرایط خودم و خانواده‌ام رو میبینم که نمی‌توانم آن بچه را تامین کنم نباد آن را بدنیا بیاورم دولت حتی اگر 200میلیون هم بدهد بازهم نهایت تا سه سالگی بچه است. در مورد دهک‌های بالا هم وقتی میبینند ممکن است آینده فرزندش خراب شود یا آنظور که باید تامینش نکند تصمیم میگیرد یا بچه نیاورد یا اگر هم می‌آورد کم باشد، جدای از بحث مالی برای افراد ثروتمند بچه یعنی محدودیت خواه ناخواه بچه که بیاید محدودیت‌ها را هم همراه خودش می‌آورد و همه جوانی و تمرکزشان را باید بگزارند برای رشد و پرورش آن بچه
فاطمه شاهمرادی: یک مادر همه عشقش فرزندانش هست، اصلا یک مادر بچه را جدای از خودش نمی‌بیند بلکه او را جزوی از خودش میبیند و اصلا محدودیت معنا ندارد.
اصلا عشقی که فرزند به مادر می‌دهد خیلی بیشتر از انرژی است که از مادر میگیرد اصلا بچه آوردند یک خودخواهی است چون شما یک موجودی را وارد این دنیا می‌کنید که از آن انرژی بگیرید
محمد ادیب: این حرف که تعدادی از آدمها کمتر بچه بیاورند حرف فقط شما نیست و حرف تعداد زیادی از آدمهای امروزه است، نکته جالبش هم این اسن که این سخن در فرهنگ‌های مختلف و در جوامع مختلف بوده است مثل آن دیالوگ نمایشنامه که هرچه بدبخت تر فرزند بیشتر، اما نکنه قابل توجه این است که نه دهک های بالا به حرف شما گوش می‌کنند و بچه می‌آورند نه دهک‌های پایین بچه کمتر می‌آورند پس یک مشکلی هست و ما باید آن را ریشه یابی بکنیم.
ما یک تفاوت نسلی را میبینیم دو دیدگاه متفاوت به زندگی خانم شاهمرادی می‌گویند من همه زندگیم بچه‌هایم بودند و خانم کوشکی می‌گویند بچه مخل زندگی است و این یعنی دو نوع دیدگاه داریم به زندگی، امروزه آدمها دچار فرد گرایی شده‌اند و می‌گویند اگر فرزند بشود دوتا و سه تا دیگر وقتی برای خود ندارم و این در گذشته اصلا مطرح نبود. اما در گذشته اصلا جدا نبودند مادر و فرزند از هم.
شما فقط دارید خودتان و الان خودتان را میبینید که می‌گوید بچه نیاورند شما به تنهایی یک آدم فکر نمیکنید شما به این فکر نمیکنید یک آدم وقتی پیر بشود ممکن است چقدر از تنهایی بترسد بچه بیاید عصای دست آن روز میشود، فقط که نباید جنبه‌های مالی یک موضوع را نگاه کرد. اصلا با دیدگاه شما که می‌گوید افراد فقیر نباید بچه دار بشوند خیلی از شحصیت‌های برجسته تاریخ اصلا نباید به دنیا می‌آمدند چرا؟ چون خانواده فقیر داشتند.
فاطمه شاهمرادی: اصلا ما بچه را می‌آوریم تا به هدف هایی که خودمان نرسیدیم به آنها کمک کنیم تا برسند.
رضا باقری: اصلا از مضرات بچه نیاوردن برای جامعه باخبر هستید؟
زهرا زمانی: این نگاه خیلی خودخواهانه است که ما یک فرزند را که از گوشت و خون ما است را بیاوریم در این اجتماع که شاید یک روز جامعه خوب باشد؟ من سعی میکنم فرزندم را اولویت قرار دهم تا اجتماع را.
زندگی یک چیز بشدت رنج آور است ولی برای ندارها رنج آور تر تر است پس بهتر است رنج را به فرزندمان هدیه نکنیم.
مریم کوشکی: ما وقتی بچه داربشویم همه وقتمان صرف یکی دیگر میشود و دیگر خودمان در اولویت چندممان قرار می‌گیریم، چرا باید کاری کنیم که خودمان در آخر باشیم؟
زهرا زمانی: این حرف درست نیست آن بچه خودش نخواسته در این دنیا بیاید و بخواست ما آمده است پس وظیفه ما است که همه تلاش و وقت خودمان را برای بهبود کیفیت زندگی‌اش بگذاریم.