زهرا زمانی
سه‌شنبه‌های گفت‌وگو26- موضوع: عملگرایی، از تئوری تا اجرا4
سه‌شنبه‌های گفت‌وگو26- موضوع: عملگرایی، از تئوری تا اجرا4
"گام عملی حزب اراده ملت ایران: بررسی اندیشه‌های آقای کمال اطهاری برای الگوی توسعه"
چکیده:
با توجه به استقبال کم از طرح، بررسی علل این مسئله ضروری است. به نظر می‌رسد فعالیت‌های پژوهشی جذابیت لازم را برای جوان‌ها ندارند و نیاز به مطالعه میدانی برای شناسایی عوامل مؤثر است. ایجاد انگیزه و طراحی برنامه‌های متناسب با دغدغه‌های شرکت‌کنندگان از طریق نظرسنجی و پرسشنامه می‌تواند مفید باشد. همچنین، پیگیری فردی و ایجاد فضایی صمیمی و غیررسمی به جای جو پژوهشی، می‌تواند مشارکت را افزایش دهد. هدف اصلی، جذب جوان‌ها با برنامه‌های جذاب و همسو با نیازهای آن‌هاست.
رضا باقری: با توجه به استقبال کم از این طرح، باید به دنبال شناسایی ایرادات کار باشیم و راه‌حل‌هایی برای رفع آن‌ها پیدا کنیم. به نظر من، اولین قدم این است که بفهمیم چرا این طرح نتوانسته توجه بچه‌ها را جلب کند. آیا مشکل در نحوه اجراست؟ یا شاید محتوای طرح با دغدغه‌ها و نیازهای آن‌ها همخوانی ندارد؟ باید دقیق‌تر بررسی کنیم و ببینیم چگونه می‌توانیم این مشکل را حل کنیم.
زهرا زمانی: من فکر می‌کنم چند عامل مهم وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کنیم:
اولاً، به نظر می‌رسد کارهای پژوهشی آن‌طور که باید بچه‌ها را جذب نمی‌کنند. شاید بهتر باشد یک مطالعه میدانی انجام دهیم تا ببینیم چه نوع فعالیت‌هایی می‌تواند در همان لحظه تأثیرگذار باشد. مثلاً، می‌توانیم از تجربیات ستادهای انتخاباتی الهام بگیریم که چگونه توانستند جوان‌ها را به مشارکت فعال ترغیب کنند.
دوماً، بچه‌ها برای حضور در چنین برنامه‌هایی نیاز به انگیزه قوی دارند. ما باید بفهمیم چه چیزی می‌تواند آن‌ها را به حرکت وادارد. شاید طراحی یک پرسشنامه یا نظرسنجی بتواند به ما کمک کند تا دقیق‌تر بفهمیم چه عواملی برای آن‌ها جذاب است. بعد از جمع‌آوری اطلاعات، می‌توانیم روی همان موضوعات مانور دهیم و برنامه‌ها را متناسب با علایق آن‌ها طراحی کنیم.
سوماً، من فکر می‌کنم پیگیری حضوری و فردی هم می‌تواند مؤثر باشد. مثلاً، من می‌توانم زمانی را اختصاص دهم و با بچه‌ها تماس بگیرم تا ببینم چرا در جلسات شرکت نمی‌کنند. می‌توانم از آن‌ها بپرسم: «این هفته می‌آیی؟» یا «چرا هفته قبل نیامدی؟» این کار باعث می‌شود احساس کنند که حضورشان برای ما مهم است و شاید انگیزه بیشتری برای مشارکت پیدا کنند.
این‌ها راه‌حل‌هایی بود که به ذهنم رسید. به نظر من، اگر روی این موارد کار کنیم، می‌توانیم نتیجه بهتری بگیریم.
رضا باقری: نظرت خیلی خوبه. به نظر من هم باید روی موضوعات و فعالیت‌هایی مانور دهیم که برای بچه‌ها جذاب باشد و با دغدغه‌های آن‌ها همخوانی داشته باشد. اگر محتوای برنامه‌ها به نیازها و علایق آن‌ها نزدیک باشد، قطعاً جذب خواهند شد. علاوه بر این، پیگیری‌ها باید بیشتر و منظم‌تر باشد. همچنین، باید به این نکته توجه کنیم که فضای اینجا نباید خیلی پژوهشی و رسمی باشد، چون اینجا پژوهشکده نیست. جوان‌هایی که اینجا می‌آیند، انرژی و دغدغه‌هایی دارند که می‌خواهند آن‌ها را بروز دهند. پس باید فضایی ایجاد کنیم که بتوانند خودشان را تخلیه کنند و احساس راحتی داشته باشند.
سوالاتی برای تفکر و تعمق بیشتر:
1. چه عواملی باعث شده است که استقبال از این طرح کم باشد و چگونه می‌توان این عوامل را برطرف کرد؟
2. چه اقداماتی می‌توان انجام داد تا فعالیت‌های طرح برای جوان‌ها جذاب‌تر و همسو با دغدغه‌های آن‌ها باشد؟
3. چگونه پیگیری‌های فردی و ایجاد فضای صمیمی می‌تواند مشارکت جوان‌ها را در طرح افزایش دهد؟