سایه‌ی '' نور '' در شهر

خبر کوتاه بود؛ تداوم فعالیت گشت‌نور. گشتی که بیش از پیش فضای جامعه را برای طیف گسترده ای از شهروندانش ناامن می‌کند، اما با تداومش گویی از مرجعی سایه نشین دستور می‌گیرد و بی توجه به سخنان رئیس جمهور مبنی بر تعطیلی طرح نور بر مدار دزد و پلیسی سابقش بازی می‌کند‌. طرحی که از زنان و دختران این سرزمین مجرم ساخته و زندگی عادیشان در این خاک را به پرداخت جریمه و رفتن به زندان گره زده است. با گذشت چندین ماه از فعالیت طرح نور، علیرغم تغییر رنگ اتومبیل و عنوان، طرح مذکور باز هم نتوانست هویت گشت ارشادیش را مخفی کند. از طرفی این تغییر ظاهری در رنگ اتومبیل تبعات منفی متفاوتی نیز به همراه داشت. نظیر دو دختر جوانی که با دیدن ون سفید رنگ ویژه معلولین و جانبازان پا به فرار گذاشتند و پس از چند قدم متوجه تشابه ظاهری این دو اتومبیل شدند و به لزوم پوشیدن کفش کتونی در ترددهای شهری پی بردند! و یا آژیر نامتعارف ونی که آمبولانس خصوصی بود، سبب هراسی در چهره مادر باردار و کشیدن روسریش به جلو شد و وقتی منشا صدا را دید، با ناراحتی سری تکان داد و روسری را به جای اولش بازگرداند. این تشابه ظاهری سبب واکنش به ون های سفید رنگ اورژانس اجتماعی هم شده و جایی که محل فعالیت و توقف اورژانس اجتماعی است، حضور نیمی از اعضای جامعه با ترس و اکراه خواهد بود. چرخیدن در حاکمیت بر پاشنه بگیر و ببند در مقابله با حجاب یکی از پرهزینه ترین و پربسامدترین رویدادهایی است که جمهوری اسلامی طی چند دهه گذشته با آن روبرو شده است. برخوردی که با ارفاق، مردودی هم عایدش نمی‌شود. این درحالیست که نگاه متعادل و انسان‌محور مسعود پزشکیان سبب جلب طیفی از جامعه شد که خواهان زیستی به دور از  تنش و برخوردهای غیرانسانی بودند. حال باید دید که چنین گفته هایی مبنی بر تداوم طرح سراسر سیاهی نور چقدر با مواضع رئیس جمهور ایران فاصله دارد و این مرد خانه و خانواده برای از بین بردن این فاصله‌ از چه اهرم قدرتی استفاده می‌کند؟